We hebben net de Tweede Kamerverkiezingen achter de rug. Je hoeft niet dyslectisch te zijn, om het woord Verzieking i.p.v. Verkiezing te lezen. De strijd om de voorkeur van de stemmer is echt strijd. Een debat is letterlijk vechten met woorden. En als je mond gesnoerd wordt, krijg je keelpijn. En verdraaid! De woorden kloppen niet met de feiten. Maar feit is dat je beeld altijd vertroebeld wordt door je eigen perspectief. Een verkiezingscampagne nodigt ook uit om vooral niet in de schoenen van die ander te gaan staan. Je kunt beter de ander op zijn tenen trappen. Irritatie over en weer. Ja, verkiezingen zijn geweld-ig!
Kring
Politiek is een lineaire gedachte, van links naar rechts, alhoewel er ook partijen zijn met een flinke mix van beiden. Waar plaats je die dan? Waarom denken we niet in een cirkel? Dan wordt het tenminste duidelijk dat iedere partij een eigen perspectief heeft en dat de waarheid in het midden ligt. Uiteindelijk zullen de gekozen partijen elkaar in het midden moeten vinden om vooruit te kunnen.
Van strijd naar eenheid
Na de strijd volgt de zoektocht naar eenheid. Waar zijn we het over eens? De omslag in de hoofden van de leiders gaat ook niet zonder slag of stoot. Maar als het hart op de goede plaats zit, mag je ervan uit gaan dat er een opening is. Leiderschap betekent je verantwoordelijkheid zien en nemen, met respect voor je relaties.
Accepteren en respecteren
Een OR doorgaat dezelfde fasen van strijd naar eenheid. Een natuurlijke eenheid vormen, betekent accepteren en respecteren dat de OR een bont gezelschap is. De natuur zelf is ook niet zwart-wit want kleuren zijn er om ons te verrijken en in evenwicht te houden. Kijk dwars door de kleuren heen, om een h-echt team te kunnen zijn. Dat doe je niet met je vertroebelde ogen, maar met je hart!