Vandaag even stilgestaan bij het verschil tussen kiezen en beslissen.
Beslissen gaat over een volgende stap in een proces, vaak afgewogen (belangen) en beredeneerd: ratio dus. Kiezen is spontaner en kan uit het niets tevoorschijn komen. Je kiest met je hart (denk bijvoorbeeld aan een partner … dat doe je (overwegend) met je hart !
Ziel of zakelijkheid ?
Zoals ziel hoort bij keuze, past zakelijkheid bij beslissen. Welke keuze heb jij gemaakt en sta je daarvoor ? Daarna volgen de beslissingen die in lijn zijn met je keuze. Ziel en Zakelijkheid gaan dus heel goed samen en vormen een evenwichtig geheel. Wanneer je je geen keuze hebt gemaakt wie je wilt zijn en waar je voor staat, raak je gemakkelijker uit balans. Het duurt langer om je beslissingen te nemen. Sterker nog : maak jij geen keuze ? Dan gaan anderen voor jou beslissen!
Daarom is het steeds belangrijker om jouw persoonlijke keuzes te maken, jezelf te kennen, weten waarvoor je gaat en staat. Dit vraagt zelfreflectie en pro-actief eigen verantwoordelijkheid nemen. Als je dit niet gewend bent, word je daarmee geconfronteerd (vroeg of laat) en dan voel je je al snel speelbal. Stressverschijnselen komen dan om de hoek kijken en ga zo maar verder.
Niets om bang voor te zijn hoor : het is de beste manier om te leren en iedereen is op zijn tijd aan de beurt 😉 ! Dit verklaart overigens de groeiende behoefte aan coaching en persoonlijke ontwikkeling.
Dit alles geldt niet alleen voor natuurlijke personen, zoals jij en ik, maar ook voor rechtspersonen oftewel organisaties. Maar…als beslissingen langdurig en overwegend worden genomen op basis van winstoptimalisatie wil dat dan zeggen dat organisaties geen ziel hebben ???! Jawel…goed weggestopt…en jawel: Ook organisaties moeten zichzelf opnieuw uitvinden in deze tijd.
PS : een « afgewogen keuze » en « partnerbeslissing » : klopt niet hé ?