Van de geschiedenisles naar les van de geschiedenis
Op school waren het vak Geschiedenis en ik niet erg bevriend. Ik kreeg het maar net voor elkaar om wat jaartallen van gebeurtenissen te stampen voor een voldoende. De grote lijnen, de context en de betekenis van de verhalen bleven voor mij een grote brei. Nu ik groot ben, zoek ik vaak naar de diepere betekenis van wat er nu gebeurt. “Wat wil hier gebeuren?” is de vraag die ik me dan stel. Wat NU gebeurt is morgen al geschiedenis. Vooral als we naar oplossingen van wereldvraagstukken zoeken, denk ik: “Wat leert de geschiedenis ons over dit fenomeen?” Juist omdat we allemaal dit vak op school meekregen, schept dat bij mij de verwachting dat de mensen die hier hoge cijfers voor hadden, ons nu kunnen helpen om het leermoment van toen door te trekken naar NU. Dan zijn we toch snel klaar en kunnen we leuke dingen gaan doen?
Verwachting en teleurstelling
Als je iets van een ander verwacht, heb je een grote kans dat je teleurgesteld wordt. Een verwachting is als je hand ophouden, maar niemand die je hand vult. Als je een oplossing van een ander verwacht, verhult dat twijfel aan jezelf, alsof jij zelf niet bij machte bent. Maar uiteindelijk zal niemand behalve jijzelf je hand vullen.
Eigen geschiedenis
Geschiedenis leert mij dat iedereen zijn eigen geschiedenis maakt. Eigenlijk kunnen we niet anders. We moeten nu eenmaal zelf een ervaring doorleven voordat het kwartje valt. Logisch, als je bedenkt dat levenservaring opdoen en bewust worden de ultieme zin van ons bestaan is. Daarom wordt een geschiedenisboek pas interessant als je een parallel trekt met de huidige tijd. Daarom bevat een geschiedenis meer symboliek dan feiten. Als je het interessant vindt om iemands persoonlijke verhaal te beluisteren, pak dan meteen door: wat betekent dit voor mij? Lessen uit de geschiedenis willen nu eenmaal geïntegreerd worden in de mens.
Korte benen
Misschien was ik te jong toen het schoolsysteem mij voedde met geschiedenis. Fysiek was ik klein en leefde laag bij de grond. Net als de eerste fase van wortelschieten van een boom. En nu ik groot ben overzie ik als het ware vanuit de kruin van de boom mijn geschiedenis vanuit een ander perspectief. Net zoals de vruchten van een volwassen boom ook in de bovenste helft hangen. Vanuit dit perspectief is het jouw beurt om aan jonge mensen geschiedenis door te geven. Ze kunnen hun voordeel ermee doen, maar dat mag je niet verwachten natuurlijk.
Zinvol?
Hoe zinvol is het dan om als oudere wijze mens geschiedenislessen door te geven? Heel zinvol! Bij uitstek oudere werknemers kunnen hier een belangrijke rol inspelen, maar alleen als ze die op een positieve manier invullen. Positief betekent dat je je collega’s perspectief biedt én de ruimte om hun eigen geschiedenis te maken. Dan zal er een nieuwe tijd aanbreken!
Heb je een aanleiding om hierover verder te praten? Maak het kenbaar via een email aan info@sparko.nl en ik neem zo snel mogelijk contact met je op.