Pas op de plaats
Op 23 december 2015 werd ik geveld door een gescheurde achillespees en zat zeven weken in het gips. Wat betreft de timing: noodgedwongen heb ik mezelf verplicht om winterslaap te houden. En zo deinde ik mee met het ritme van de natuur. “Niets gebeurt zonder reden”, hoor je wel eens zeggen. Dit zou ook mijn lijfspreuk kunnen zijn, want ik heb het zelf al meerdere malen aan den lijve ondervonden. En inderdaad nu weer letterlijk: mijn lijf heeft gesproken!
Van binnen-naar-buiten
Dankzij de time-out die ik voorgeschoteld kreeg, ben ik weer gegroeid. Vergelijk het met een ei. Het kuikentje groeit in het ei, buiten het zicht van anderen. Als het groeiproces van binnen voltooid is, komt het kuikentje naar buiten. Zo werkt het ook met de mens: we trekken ons terug bij tegenslag om ons te bezinnen. Door in zo’n donkere periode, je licht op te steken, sterk je geestelijk aan. Onze geestelijke groei gebeurt in heel erg veel kleine stapjes -meerdere winters-, want in één keer zou teveel zijn. En… de grootste stap maak je dus… als je (leven) even stil staat!
Allemaal naar buiten!
Als je nieuwsberichten volgt in de media, kun je heel erg somber, angstig en pessimistisch worden: niet doen! Teveel mensen laten zich meeslepen hierdoor, alsof hen persoonlijk iets wordt aangedaan. Door je in donkere gedachten op te sluiten, zie je het licht niet meer! Daarom is het o zo belangrijk dat je, nu het lente wordt, naar buiten gaat om het licht op te zoeken. En …laat ook je eigen zon van binnenuit schijnen!